Ik herinner mij nog de woorden die ik als kind zo vaak hoorde van mijn moeder: “Doe maar normaal, dat is al zot genoeg.” En hoe deze woorden voor mij, toen als kind, aanvoelden en hervertaald werden naar “wees een grijze muis, val liefst niet te hard op, conformeer, zorg dat je aanvaard wordt”. Ik weet nu, als 47-jarige volwassene, dat mijn moeder dat allemaal wel goed bedoelde. Ze wou het beste voor haar kind. Wou dat ik alle kansen kreeg. Vanuit háár waarheid. Vanuit haar eigen overtuigingen. En dat impliceerde dat ik netjes in de pas moest lopen.
Helaas voor mijn moeder was ik (als kind al) niet zo makkelijk te kneden! Ik deed de dingen graag anders, op mijn unieke eigenzinnige manier. Vanuit mijn omgeving kreeg ik dan ook heel vaak de stempel “moeilijk”, “vreemd” …
Ik voldeed niet aan de vooropgestelde verwachtingen. Verwachtingen van ouders, school, maatschappij ….
Je wil sowieso graag een EN-EN verhaal: EN je eigen weg bewandelen EN tezelfdertijd aanvaard worden door het groter geheel.
Natuurlijk, als je telkens signalen krijgt vanuit je omgeving dat je anders bent, vraagt het veel moed, vertrouwen en vastberadenheid om vast te houden aan je eigen waarheid. Je krijgt immers het gevoel dat je moet kiezen OFWEL voor je eigen weg OFWEL voor een plekje in de maatschappij.
In tegenstelling tot mijn eigen moeder, merk ik dat ik het bij mijn achtjarige dochter helemaal anders aanpak. Als er een toneeltje is op school en er wordt verwacht dat iedereen netjes in het zwart gekleed is, dan vraag ik hoe zíj zich daarbij voelt. Wat zou ze zélf kiezen om te dragen? Hoe kan ze haar persoonlijkheid meenemen in het toneeltje? Waardoor ze heel trots als enige in een okergele outfit op de proppen komt! Zalig vind ik dat …
Bovenstaand voorbeeld illustreert heel goed wat Margaret Mead aankaart in haar uitspraak: “Children must be taught how to think, not what to think.” Daar zit zoveel waarheid in. Enerzijds willen wij als ouder alles voorkauwen onder het mom dat we het beter weten. We hebben immers meer ervaring, meer inzichten … Anderzijds, eens ze volwassen zijn, verwachten we dan dat ze zélf (de juiste) beslissingen nemen die een uiting zijn van hun eigen kern en waarheid.
Zó tegenstrijdig!
Als psychotherapeut ervaar ik dagelijks hoe mensen worstelen om het conformerende van de maatschappij te doen rijmen met hun eigen talenten en wensen. Dan moet ik terugdenken aan mijn eigen traject. Aan hoeveel moed het vraagt om ondanks de beperkende signalen vanuit de omgeving toch te kiezen voor jezelf. Wat als wij als kind de ruimte zouden krijgen vanuit onze omgeving om onze uniekheid te koesteren en te ervaren als een meerwaarde voor onszelf en onze omgeving? Hoe bevrijdend zou dat zijn?
Zo vaak krijg ik te horen: “Ik weet niet wie ik ben.” Mensen ervaren dat het conformerende van de maatschappij ervoor zorgt dat ze verwijderd geraken van hun eigen weg. Wat ik zo frappant vind, is dat iedereen denkt dat ze ergens in de buitenwereld op zoek moeten naar wie ze zijn. Terwijl die kern aanwezig is binnenin henzelf. De zoektocht naar "wie je bent", is eigenlijk een uitnodiging om opnieuw verbinding te maken met jouw innerlijke wijsheid. Van daaruit kan je dan keuzes maken die liefdevol zijn naar jezelf toe. Spijtig genoeg is die innerlijke waarheid meestal ondergesneeuwd door conditionering, verwachtingen van anderen, willen aanvaard worden, ...
Het is een innerlijke weg die bij momenten heel confronterend is. Veel mensen kiezen er immers voor (bewust of onbewust) om de harmonie te bewaren in de buitenwereld. Dit door te voldoen aan gestelde verwachtingen. Echter, dit zorgt gegarandeerd voor chaos binnenin jezelf. Wij zijn zo getraind om die chaos vanbinnen aan de kant te schuiven en te blijven doorgaan omwille van de “vrede” in de buitenwereld. Daardoor zijn er soms heel harde signalen nodig in ons leven vooraleer we beseffen dat we onze eigen waarheid verloochenen. Ik denk dan aan depressie, burn-out, je job verliezen, relaties die stukgaan…
Bedoeling is eigenlijk dat we vanuit onze innerlijke kern en waarheid - dus vanuit een evenwicht vanbinnen - ons licht laten schijnen in de buitenwereld. Elk van ons met zijn of haar eigen talenten.
“Normality is a paved road,
it’s comfortable to walk, but no flowers grow on it.”
Vincent van Gogh
Alleen willen we daarbovenop ook aanvaard worden door onze omgeving. Het is natuurlijk niet evident om eigen keuzes te maken en tezelfdertijd te ervaren dat deze eigen keuzes niet door iedereen in dank worden aangenomen. Alsof je verkeerd bezig bent. Als die gedachte, die overtuiging kracht wint in jouw hoofd, dan slaat de twijfel heel snel toe. “Ben ik wel goed bezig?”
De moed om trouw te zijn aan jouw innerlijke kern betekent dus ook een proces van loslaten. Loslaten van eigen overtuigingen: “Als ik kies voor mezelf, laat ik iemand anders in de steek.”, “Als ik kies voor mezelf, ben ik een minder goede ouder.”
En ook loslaten van overtuigingen van anderen ….
Tijdens het proces van verinnerlijken en terug verbinding zoeken met je eigen waarheid, word je dus ook geconfronteerd met mensen uit jouw omgeving die liever hebben dat alles bij het oude blijft…. terwijl jijzelf op dat moment al uitgedaagd wordt en het gevoel hebt je op drijfzand te begeven. Allles voelt onwennig, veel twijfels, veel vragen of je wel écht jouw buikgevoel mag en kan vertrouwen. Het voelt alsof je afgestraft wordt omdat je jouw eigen weg wil bewandelen. Zó herkenbaar ….. ik hoor het dagelijks in mijn praktijk. Zó vermoeiend ook voor iedereen die het aandurft om evenwicht vanbinnen te zoeken.
Het is natuurlijk niet zo vreemd dat er tijdens een proces van transformatie een fase is waarbij alles wat oncomfortabel aanvoelt. Ik maak graag de vergelijking met een vijver. Als alles stil is, ziet het water er helder uit en kan je tot op de bodem kijken. Eens je begint te woelen in het water, wordt alles troebel. Maar heb vertrouwen, als het water weer rustig wordt, ervaar je dat het op de bodem altijd helder bleef. Je kon het tijdelijk niet zien doordat zand, stenen, keien en water zich even vermengden. Het blijft natuurlijk dezelfde vijver… alleen was het nodig om de keitjes en steentjes op de bodem even door elkaar te schudden en een nieuw plekje te geven. Om daarna een gezonder evenwicht te krijgen. Voor jezelf.
Het is ook volkomen normaal dat we graag vasthouden aan wat we kennen, hoe ongemakkelijk het ook aanvoelt. Je beseft ergens wel dat de situatie niet zo helpend is voor jezelf, toch boezemt het onbekende nog méér angst in.
Nochtans, als je een boek leest, moet je ook de bladzijde omdraaien om de rest van het verhaal te kunnen lezen ….
Natuurlijk, in het geval van een boek lezen we iemand anders verhaal en niet ons eigen verhaal. Dat is minder eng en confronterend. Toch is het ook voor onszelf soms nodig een bladzijde om te slaan als we verder willen geraken in ons eigen verhaal. Opdat we zouden kunnen groeien en opdat we onszelf de kans zouden kunnen en mogen geven op een toekomst die dichter ligt bij onze eigen kern en innerlijke vlam. Los van verwachtingen en overtuigingen! Van onszelf en van anderen!
Elke dag ontmoet ik in mijn praktijk nieuwe mensen. Met hun eigen unieke talenten. Met hun eigen verhaal dat ze zo graag zouden (be)leven. Met alle struikelblokken die zich daarbij aandienen. Elk mens, elk authentiek en innerlijk groeiproces, is zó de moeite waard!
Ik vind het héél dankbaar om in mijn werk mensen te kunnen herinneren aan hun eigen unieke persoonlijkheid. Helaas schatten ze die niet naar waarde in en wordt die veelal aan de kant geschoven als “vervelend”, “moeilijk”, …
Wat mij terugbrengt naar het begin van deze blog: “BUITENGEWOON”. Of anders gespeld “BUITEN GEWOON” … met andere woorden: “niet zoals de rest, maar anders”.
Voor mij betekent “BUITENGEWOON”: authentiek, uniek, te koesteren, waardevol, verbindend, opvallend ….. in een maatschappij waar grijs de norm is.
Ik wil oprecht, vanuit mijn hart, een oproep doen om je eigen authenticiteit te (be)leven en te laten schijnen naar de buitenwereld! In volle kracht. Het is een geschenk voor jezelf en voor anderen! Dus breng in alle overtuiging meer kleur in deze grijze wereld! Joúw kleur!
Benieuwd naar mijn volgende nieuwsbrief?
Schrijf je in via Contact.
Comments